Szczybny* szczupok abo zapomniano
historyjo Rybnika.
Downo,
downo tymu, ale tak downo, że już żodyn niy pamiynto, jako rychtyk tymu było,
żył se we grodzisku nad wielkom rzykom Łodrom synek. Łeboń był ś niego dobry,
yno chwolno rzić, beztoż godali mu Chwałek.
Grodzisko
wały miało wysoki i mocne, palisada łostro, a fosa głymboko, bo ksionże był
dobry gospodorz i umioł ło swoi dbać. Chwałkowi jednak duszno było w ciasnych
chaupach ustawionych w rownych raiach i sztyjc uciekoł za wały, żeby wandrować
po łokolicznych lasach. Dycki broł ze sobom łuk a szczały i dycki coś z tego
lasa przinios: a to jakigo zajonca, a to bażanta, to zaś jako gyńś. Chwałek
przoł takij jednej szwarnej dziołszce, co jom mianowali Lynka. Dycki ji przinosiył
nojbardzij masne konski z polowań. A że i łon sie Lynce podoboł, to tyż dostoł
konsek chleba, a niykiedy i kołocza.
Chwałek był
za smarkaty, coby go ksionże wzion do drużyny wojokow, ale pryndko sie skapnył,
że synek dobrze zno kożdo polana i kożdo przikopa w lasach dookoła grodziska,
toż broł go za kożdym razym, jak chcioł polować. A że fest to lubiył, to broł Chwałka
ze sobom na kożdy gon. Chwałek za to fest se mioł to w zocy, że mu ksionże tak
wierzył i za ksiyńciym skoczyłby w łogiyń.