51. "JESTEŚ TYM, CO JESZ" ?

Kochana Babciu!

               

                Jest takie powiedzenie i tytuł książki (nie wiem, co było pierwsze): „jesteś tym, co jesz”. Słyszałaś kiedyś o nim? Nie dlatego pytam o to akurat Ciebie, że kryjesz przed dziadkiem w szufladzie nocnego stolika te swoje stare pierniki! Nie martw się, to tylko takie powiedzenie!

                Chociaż tata uważa, że gdyby sądzić po politykach, to mogłaby być prawda. Ustalił nawet przypuszczalny jadłospis sejmowej stołówki: wieprzowina z burakami, baran po cygańsku, indor z Wiejskiej,  salami z osła, a jeśli wołowina, to tylko bitki ze świętych krów. Z owoców morza mogłaby być ośmiornica z włoszczyzną albo rekin z kapustą. A na deser panna ciotta i wściekłe psy. I na pewno nie podaje się tam móżdżków w żadnej postaci. Niestety, stołują się tam wszyscy, bez wyjątku. Tak mi tata powiedział, kiedy skończył oglądać wiadomości.

                Mama jest nawet pewna, że powiedzenie wzięło się z życia, a najlepszym tego przykładem jest jej szefowa, która, zdaniem mamy, obżera się mięsem z najtłustszych świnek, na przekąski jada flądry, a kiedyś musiała się załapać na jakiś gulasz z szalonych krów. Tata stwierdził, że na pewno jadłaś go razem z nią, ale ja wiem, że żartował! Przecież Ty nie jadasz gulaszu!

                Pewnie zastanawiasz się, dlaczego dziś piszę o jedzeniu? To dlatego, że zrobiło się wiosennie i już nie mogę się doczekać, kiedy warzywa znów będą miały smak! Pomidory już zaczynają smakować pomidorami, a kiedy uda im się nacieszyć słońcem, będą jeszcze smaczniejsze! Rzodkiewka znowu będzie szczypać w język, świeży szczypiorek doda smaku twarożkowi! Potem pojawią się wielkie kalafiory i brokuły przywiezione na stragan z poranną rosą prosto z pól! Po nich będą truskawki i czereśnie! Tylko na najsmaczniejsze jabłka trzeba będzie poczekać do jesieni.

                Babciu, czy u Ciebie jest targ? U nas jest. Gdyby ktoś organizował mistrzostwa Polski przekupek, nasze na pewno byłyby faworytkami w kategorii przekrzykiwania się. Niektóre mogłyby nawet zrobić karierę z jakimś zespołem rockowym, ale chyba wolą swoją robotę. Trzeba tylko na nie uważać, bo te warzywa i owoce, które trafiają na wagę, nigdy nie są takie piękne, jak te od strony klienta. Mimo to bardzo lubię robić z mamą zakupy na targu. Owoce kupione tutaj czasami nie są najpiękniejsze, ale zazwyczaj smakują lepiej, niż z niejednego sklepu. Zielone albo lekko obite jabłka okazują się smaczniejsze niż te najbardziej czerwone, a marchewka, chociaż mniejsza niż moje palce, słodsza od brzoskwini. A kiedy ma się zaufanego sprzedawcę, zawsze doradzi, co będzie smaczniejsze i zawsze okaże się to prawdą. Szkoda, gdybyś nie miała u siebie takiego miejsca!

                Mama mi opowiadała, że kiedy ona była w moim wieku, zimą nie było w sklepach tych warzyw, które rosną u nas między wiosną a jesienią. Teraz przyjeżdżają do nas z ciepłych krajów, ale kiedy się je zjada na kanapce, można ich nie zauważyć, bo smakują jakby polać kanapkę wodą ze stawu hodowlanego. Tata mówi, że to dlatego, że muszą przebyć długą drogę z hiszpańskiego pola na półkę w polskim sklepie, więc zbiera się je niedojrzałe. Gdyby z tak daleka przyjeżdżały dojrzałe, jak z naszych upraw, szybko by się psuły i marketowy Pan Prezes nie byłby zadowolony, bo musiałby ich dużo wyrzucić. A tak nie musi ich wyrzucać, tylko my musimy je zjeść. Bo nawet jeśli są jakieś lepsze, to dużo droższe i każdemu szkoda na nie pieniędzy.

                Z tego samego powodu jabłka w wielkich sklepach też zazwyczaj smakują, jakby je wyprano. Te odmiany pięknie wyglądają, nie gniotą się zbyt szybko i można je długo przechowywać. Dopiero kiedy się je ugryzie, okazuje się, że skórką można zaklejać szpary w oknach, a miąższ smakuje, jakby miał się zacząć pienić. Tata mówi, że ogrodnicy takie właśnie odmiany hodują, bo Pan Prezes tylko takie chce widzieć w swoich marketach, które będą cieszyły oko jego i klientów. Babciu, czy Ty chadzałaś w dzieciństwie po jabłka do cudzych ogródków? Po takie na pewno byś nie poszła…

                  Nie wiem, czy zdarza Ci się czytać etykiety z jedzenia? Jeśli tak, to wiesz, że po niektóre artykuły w sklepach, nawet w najlepszych promocjach, nie warto chodzić. Odkąd nauczyłam się w szkole, co to są procenty, to czytam etykiety. Czy wiedziałaś, z czego robi się herbatki malinowe? Z hibiskusa. Widocznie ktoś uznał, że hibiskus jest bardziej malinowy niż malina. Czasami trafiają się herbatki, w których malin jest nawet kilka procent – to te lepsze… A wiesz, ile może być indyka albo kurczaka w szynce z piersi? Trzeba mieć szczęście, żeby było chociaż 90… Tata kiedyś mówił, że jego ulubiona liczba procentów to 40, ale lepiej, żeby było dużo więcej. Jak sądzisz, Babciu, jak często to dotyczy zawartości mięsa w wędlinach? Można się zdziwić…

Teraz już możesz być pewna, że „jesteś tym, co jesz”, to tylko takie powiedzenie – przecież jeszcze nie zamieniliśmy się w worki na śmieci, prawda? Ale tak na wszelki wypadek jutro idę z mamą na targ po warzywa…

Całuję Cię mocno!

Twoja J.