Drogi Dziadku!
Niedawno znalazłem na szkolnym
podwórku kawałek zwiniętego w kulkę papieru. Podniosłem, rozwinąłem, a tam taka
historia:
BALLADA O WIEŃCZYSŁAWIE
To jest
Wieńczysław. Wieńczysław jest Polakiem, ale równie dobrze mógłby pochodzić z
jakiegokolwiek kraju, bo w każdym można znaleźć jemu podobnych. Wieńczysław nie
czuje się szczęśliwy. Ale Wieńczysław już wie, kto jest temu winien.
Oprócz wielu zalet Wieńczysław uważa się za
patriotę. Patriotyzm według Wieńczysława polega na wyznawaniu wiary w związek
między narodowością a moralnością oraz w wyższość narodu polskiego nad innymi.
Zdaniem Wieńczysława wyższość bierze się z uczciwości i przywiązania do „wartości
chrześcijańskich”. Dlatego Wieńczysław za najlepsze uznaje tylko to, co
polskie. Wszystko, co unieszczęśliwia Wieńczysława, niechybnie spoza Polski
pochodzi.
O wyjątkowej roli
narodu polskiego na świecie Wieńczysław wie z polskich gazet oraz stacji
telewizyjnych i radiowych. Wieńczysław jest bardzo wdzięczny ludziom, którzy „otworzyli
mu oczy” i głosuje na nich w każdych wyborach. Wieńczysław gardzi tymi, którzy
wolą czytać i słuchać treści z polskojęzycznych mediów sterowanych przez
wrogie narody, mające kompleksy na punkcie wyjątkowości narodu polskiego. W
każdą niedzielę i święto Wieńczysław chodzi z rodziną do kościoła i modli się o
zbawienie dla prawdziwych Polaków i piekło dla wszystkich oszustów, złodziei i
morderców, którzy z całą pewnością Polakami nie są.
Wieńczysław cieszy
się, że na swoje niewielkie mieszkanko od polskiego dewelopera nie wziął
kredytu w żadnym franku czy euro w obcym banku, tylko w złotówkach w banku tak
polskim, że bardziej nie można. Wieńczysław czuje się raźniej, odkąd podrożały
franki: do tej pory na wakacje nie było stać tylko jego, a teraz również jego sąsiadów.
Jako ojciec dwójki dzieci może mógłby nawet pozwolić sobie na tygodniowy wyjazd
w polskie góry albo nad polskie morze, od kiedy państwo polskie daje mu 500zł
co miesiąc na młodsze dziecko, gdyby nie konieczność usunięcia odkrytych po
kilku latach niedoróbek po polskich budowlańcach.
Wieńczysław zarabia
na kredyt w polskiej firmie, sprzedającej swoje wyroby za granicę, której
właściciel płaci mu połowę pensji w kopercie, żeby nie płacić podatków na
Polskę (za to może płacić leasing za lepsze wyposażenie swojego
nieekonomicznego i bardzo niepolskiego samochodu). Wieńczysława samochód
również nie jest ekonomiczny, za to nazywa się polonez i Wieńczysław jest
przekonany, że gdyby nie koreańska ingerencja, byłby najlepszym samochodem na
świecie. Niestety, polonez Wieńczysława nie jest najlepszy na świecie, ponieważ
oprócz kilku wad konstrukcyjnych polski właściciel komisu, który mu go sprzedał,
dokładnie ukrył wszystkie dziury w karoserii, wycieki z silnika i standardowo o
70% zmniejszył przebieg licznika. Za to polonez Wieńczysława nie pali dużo, bo
połowę każdego miesiąca stoi na warsztacie. Wieńczysław próbował kiedyś
porozmawiać ze swoim polskim pracodawcą o podwyżce, bo brakuje mu czasem na
naprawy, ale dowiedział się, że jak mu
się nie podoba, to może spierdalać, bo 10 innych czeka na jego miejsce. Niektórzy
koledzy Wieńczysława mają szczęście i od swoich polskich pracodawców dostają wypłaty
zgodnie z umową na konto, dlatego od czasu do czasu chodzą na L4 zamiast
wybierać urlop. Wieńczysław pracuje nawet wtedy, gdy jest chory, inaczej jego
polski pracodawca nie wręczy mu na koniec miesiąca koperty. Wieńczysław
pracował kiedyś u innego polskiego pracodawcy, który traktował go lepiej.
Niestety, pracodawca zbankrutował, bo inni polscy właściciele firm, którym
sprzedawał swoje produkty, zapominali mu płacić. Dlatego Wieńczysław nie
wierzy, że można się dorobić uczciwie, choć niektórzy koledzy próbowali mu
tłumaczyć, że to nie tak. Nie znaczy to, że Wieńczysław kradnie. Czasem tylko
uda mu się oszukać troszeczkę na kilometrach, kiedy pracodawca wyśle go w
delegację.
Wieńczysław ma
grupę kolegów, którzy trochę podśmiewają się na boku z jego rzadkiego imienia.
Spotykają się czasem przy polskim alkoholu i narzekają na trudną sytuację
narodu polskiego ciemiężonego przez różne wrogie siły, prześcigając się przy
tym w wygłaszaniu sensacji wyczytanych u autorów zalecanych przez polskie czasopisma, radia i telewizje. Wierzą, że prawdziwy polski rząd nie dopuściłby,
żeby zabrakło kiedyś pieniędzy na emerytury dla Polaków i tłumaczą sobie, kto i
z której strony knuje spiski przeciw Polsce. Dzielą się obawami przed
wpadnięciem w łapy polskiej służby zdrowia, która według nich też opanowana
musi być przez wrogie siły, bo coraz trudniej znaleźć w niej kogoś, komu los
Polaka nie byłby obojętny. I załamują ręce nad „lewacką zbiorową histerią”, jak
nazywają Wielką Orkiestrę Świątecznej Pomocy. Wracając z tych spotkań zdarza
się Wieńczysławowi wyrywać lusterka w niepolskich samochodach polskich właścicieli
i oblewać moczem mury kamienic, z których polscy właściciele powyrzucali co
biedniejszych polskich lokatorów. Czasem podbije oko komuś, kto uważa się za
Polaka, ale nie zgadza się z Wieńczysławem. Zdarza mu się pobrudzić sosem z
kebaba bluzę z napisem „Śmierć wrogom Ojczyzny!”.
A kiedy dotrze do
domu, Wieńczysław zapada w sen i śni o Polsce tylko dla Polaków. Rano budzi się
z ogromnym bólem głowy, sam nie wie: od polskiego snu, czy od polskiego
alkoholu.
Wieńczysława nie interesuje, że jego
frustrację ktoś może wykorzystywać do realizacji własnych celów, nie zastanawia
się, skąd bierze się narastająca w nim nienawiść. Wieńczysław chce się czuć potrzebny
we własnym kraju, nawet jeżeli nie do końca zdaje sobie z tego sprawę. Nie dba
o to, czy jego światopogląd jest spójny i logiczny, ale wie na pewno, że nie
chce go zmieniać, bo tylko on ratuje go przed poczuciem bezsilności i daje mu nadzieję.
Możesz Wieńczysława potępiać, możesz mu współczuć.
Sam zdecydujesz, czy chcesz być jak
Wieńczysław.
Ale jeśli chcesz być mądry, nie wierz, że uczciwość,
życzliwość albo przyzwoitość zależy od narodowości.”
* * *
I w
ogóle nie rozumiem, Dziadku, o co w tym chodzi. A Ty?
Uściski!
Twój K.
Podobne:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz