piątek, 27 kwietnia 2018

189. SZCZYBNY SZCZUPOK


Szczybny* szczupok abo zapomniano historyjo Rybnika.

            Downo, downo tymu, ale tak downo, że już żodyn niy pamiynto, jako rychtyk tymu było, żył se we grodzisku nad wielkom rzykom Łodrom synek. Łeboń był ś niego dobry, yno chwolno rzić, beztoż godali mu Chwałek.
            Grodzisko wały miało wysoki i mocne, palisada łostro, a fosa głymboko, bo ksionże był dobry gospodorz i umioł ło swoi dbać. Chwałkowi jednak duszno było w ciasnych chaupach ustawionych w rownych raiach i sztyjc uciekoł za wały, żeby wandrować po łokolicznych lasach. Dycki broł ze sobom łuk a szczały i dycki coś z tego lasa przinios: a to jakigo zajonca, a to bażanta, to zaś jako gyńś. Chwałek przoł takij jednej szwarnej dziołszce, co  jom mianowali Lynka. Dycki ji przinosiył nojbardzij masne konski z polowań. A że i łon sie Lynce podoboł, to tyż dostoł konsek chleba, a niykiedy i kołocza. 
            Chwałek był za smarkaty, coby go ksionże wzion do drużyny wojokow, ale pryndko sie skapnył, że synek dobrze zno kożdo polana i kożdo przikopa w lasach dookoła grodziska, toż broł go za kożdym razym, jak chcioł polować. A że fest to lubiył, to broł Chwałka ze sobom na kożdy gon. Chwałek za to fest se mioł to w zocy, że mu ksionże tak wierzył i za ksiyńciym skoczyłby w łogiyń.