88. KOCIMIĘTKA

Kochana Babciu!

               

                Co sądzisz o kotach? Bo niektórzy ich nie lubią. Ja lubię – za charakter. Przyjrzałaś się kiedyś takiemu domowemu kotu? Pazurom ostrzejszym niż brzytwa? Kłom jak sztylety? Ślepiom dostosowującym się do każdego oświetlenia? Tym wszystkim mięśniom, które grają pod skórą? Perfekcyjna maszyna do zabijania! Tak, Pan Bóg dał kotom wszystko, co potrzebne, by sobie w życiu radziły. Nie ma na lądzie doskonalszych myśliwych. Dlatego są wolne: robią, co chcą, kiedy chcą i jak im się podoba. Być obdarzonym przyjaźnią przez takiego kota, to zaszczyt! Bo taki kot wcale nie MUSI się do nikogo łasić – on MOŻE. I ktokolwiek miał kota, wie, jak bardzo potrafią się przywiązać do człowieka, kiedy znajdą kogoś, kto na to zasługuje. Kot – myśliwy nigdy nie jest nazbyt wylewny, nie przesadza z czułością: wszystko ma swój czas i swoje granice. To kocia „godność”.

87. DRZEWKO ADAMA

Kochana Babciu!

               

                O czym najczęściej rozmawia się w Twoim mieście? Pewnie o metrze, nowych liniach tramwajowych albo o tym, czy jakaś nowa fabryka nie zasłoni mieszkańcom osiedla widoków na las. My takich problemów nie mamy, bo u nas nie ma ani metra, ani tramwajów, ani nowych fabryk. Są jeszcze lasy, ale i ich los okazuje się niepewny…

                Za to mamy ronda! Dawny Prezydent miasta podpatrzył to rozwiązanie gdzieś we Francji i sprowadził do nas. To znaczy nie zabrał Francuzom, tylko na podobieństwo kazał takie u nas robić. W krótkim czasie powstało ich tyle, że mieszkańcy sąsiednich miast śmiali się, że nasze powinno nazywać się Rondnik, a przy każdym wjeździe ktoś powinien rozdawać aviomarin… Niektórzy do dzisiaj boją się rond, ale tata mówi, że to tylko dlatego, że nie potrafią na nich jeździć – jeśli się umie, to nie ma na co narzekać, bo największe korki robią się na skrzyżowaniach ze światłami. I chyba większość osób się z tym zgadza, bo teraz takich rond jest mnóstwo we wszystkich miastach w okolicy, ale nikt nie ma tyle, co my i ciągle powstają nowe!

                Obecnemu Prezydentowi chyba było przykro, że to nie on je wymyślił i chciał dołożyć do nich coś od siebie. I dokłada – dekoracje. Na każdym rondzie inna. Myślisz, że łatwo wymyślić tyle rzeźb? I jeszcze żeby były ładne? U nas już wszyscy, poza Prezydentem, wiedzą, że nie… A jako że rond mamy już „ze czterdzieści, nikt nie wie, co jeszcze na nich się zmieści”…

86. WEEKEND W WIELKIEJ SPÓŁDZIELNI

Kochana Babciu!

               

                Wiesz kiedy zaczyna się weekend? Jak należy go spędzać? Jeśli nie, to nigdy nie mogłabyś pracować w naszej spółdzielni. Tata mówi, że chyba warunkiem przyjęcia do pracy w takiej administracji albo dziale technicznym jest udokumentowanie na piśmie i w praktyce, że umie się pracę „szanować”, a każdy dzień święty, jego wigilię i dzień po – święcić. Podobno jest taka choroba, która nazywa się „pracoholizm”. Tata mówi, że ona dyskwalifikuje wszystkich, którzy na nią cierpią, a chcieliby w naszej spółdzielni pracować, bo praca jest tu traktowana co najmniej jak alkohol – nie wolno nadużywać…

                W tym tygodniu właśnie widzieliśmy tego dowody: w naszym bloku zrealizowano kolejną bardzo ważną inwestycję: wymieniono stare okienko między przedsionkiem, a korytarzem. Wymiana tego okienka nie spełnia żadnej funkcji, poza tzw. estetyczną (pod warunkiem, że ktoś pomaluje jeszcze ściany), bo zarówno drzwi wejściowe, jak i te na korytarz chronią przed zimnem tyle, co drzwi do piwnicy przed złodziejami. Tata próbował dodzwonić się do Pani Z Administracji, żeby powiedzieć, co myśli o wymianie okienka bez wymiany drzwi, ale była w „terenie”. Gdzie jest „teren”, nikt nie wie, ale na pewno nie ma go w naszym bloku. Bo przecież, gdyby był, to Pani Z Administracji widziałaby, że po wykuwaniu starego okna cały przedsionek, korytarz i winda pokryte są grubą warstwą kurzu i na pewno zarządziłaby porządne mycie podłóg, prawda? Panowie wprawdzie pozamiatali po sobie, kiedy skończyli pracę w czwartek, ale to okazało się za mało, a przecież każde dziecko wie, że weekend zaczyna się w piątek – dlaczego sprzątaczki nie miałyby wiedzieć, że nigdzie nie jest napisane o której godzinie… Dzięki temu my też nie musimy w ten weekend sprzątać podłóg w mieszkaniu, bo to i tak nie ma sensu…