200. CZŁOWIEK TO JEDNAK DEBIL

    Drogi Dziadku!

               Pozwól, że napiszę jeszcze ten ostatni raz, chociaż to, czy poznasz treść tego listu, pozostaje już tylko kwestią wiary. Zresztą, z czasem coraz lepiej rozumiem, że i tak niczego to nie zmieni. Ważne jest jednak, żeby pewne rzeczy zostały powiedziane. Ważne dla mnie.

     Nadszedł czas Twojego odpoczynku. Odpoczynek - ważna rzecz. W XXI wieku chyba najwyższy czas to pojąć. Chociaż, gdyby rozejrzeć się wokół, pojmowanie idzie opornie. Wiesz, nawet się nie dziwię. Bo może i chcieliście ostrzec nas przed własnymi błędami, doradzić, na co zwrócić uwagę, jak uniknąć pułapek, ale chyba nie byliście dość przekonujący. Jak i Wasi dziadkowie, i ich dziadkowie, i tak bez końca.

 

199. MOTŁOCH

 

  

               W życiu co jakiś czas przychodzi taka chwila, że wydaje się, że gorzej już być nie może. I zawsze prędzej czy później przychodzi po niej taka chwila, która dowodzi, że jednak może. Takie wnioski można wyciągnąć z wydarzeń ostatnich kilku lat.

               Naturalnym odruchem zdrowego człowieka jest wierzyć, że wszystko będzie dobrze. Pewnie stąd wzięło się powiedzenie, że nadzieja umiera ostatnia, bo to ona trzyma nas przy życiu w najgorszych momentach. Nikt nie wie o tym dzisiaj lepiej, niż walczący o swoją wolność obywatele Ukrainy.

198. "ŁAD"

 

       Kochana Babciu!

Mnóstwo czasu musiało minąć, żebym zebrała się do tego, żeby napisać ten, ostatni już, list do Ciebie. Nie ma już sensu pisanie kolejnych. Ostatnio coraz mniej rzeczy wydaje się mieć sens.

Nie, nie użalam się nad sobą. Godzę się z faktem, że żyję w państwie, które rzadko bywało zainteresowane zapewnieniem bezpieczeństwa swoim obywatelom (poza wybranymi). Jak widzę, wielu to nie przeszkadza.

197. SZCZĘŚLIWEGO?

 

               Drogi Dziadku,

 

 

               Szczęśliwego Nowego Roku! W szczęśliwym nowym świecie! Bo przecież takim się staje, nieprawdaż?

               Oto wszystkie najbardziej wiarygodne i rzetelne media oraz ulotki zgodnie informują, że idzie nowe: lepsze, ludziom przyjaźniejsze, sprawiedliwsze. Niebo na Ziemi!

               Mimo przeciwności losu, mimo zaciekłych ataków wszystkich wrogów: zewnętrznych i wewnętrznych, prawdziwych i wykreowanych. Zrobimy sobie Raj! Tylko dla nas! I otoczymy go 5-metrowym murem, który zwieńczymy drutem kolczastym! Fajnie będzie, zobaczysz.

 

196. EDUKACJA Z DALA

               Kochana Babciu!

                Jak Ci życie płynie na dobiegającej powoli końca „narodowej kwarantannie”? Papier toaletowy, mąkę, makaron jeszcze masz? Bo niby już wolno wychodzić, ale jednak bezpieczniej zostać jeszcze w domu. W marcu wszyscy rzucili się robić zakupy, bo wydawało się, że sklepy mogą zostać zamknięte. Niejeden już pewnie liczył, że jak zrobi większe zapasy, to sprzeda mniej przewidującym obywatelom ze sporym zyskiem. Sklepów nie zamknięto, puste półki zostały uzupełnione, a zakupy i tak robili wszyscy na bieżąco. Zamiast sporych zysków ze sprzedaży na rynku wtórnym można spodziewać się wzrostu populacji moli spożywczych i mklików mącznych. Po złotej epoce producentów środków dezynfekujących i rękawiczek lateksowych przyjdzie pora na branżę DDD. Tata mówi, że to się nazywa wolny rynek i to jest jedna z wielu nowych rzeczy, których dowiedziałam się o świecie w tym chorym czasie.

                A Ty czego się ostatnio nauczyłaś? Rodzice mówią, że nie tylko prezydent, ale i normalny człowiek uczy się przez całe życie. W czasie pandemii to dość oklepane powiedzenie nabrało dosłownego znaczenia, kiedy szkoły zastąpiła „edukacja zdalna”…

195. ŚMIECH BOGA

If you want to make God laugh, tell him about your plans. 

Woody Allen

                Drogi Dziadku,

                Wszytko u Ciebie w porządku? Siedzisz bezpiecznie w domu? Lepiej, żebyś siedział, jak ja, bo nie chciałbym, żeby to był ostatni mój list do Ciebie. Ja wiem, że od tego siedzenia niektórym już się resztki mózgów zamieniają w całkowitą papkę i ochoczo rozpowszechniają różne spiskowe teorie, ale z wirusem w koronie, jak z większością chorób, nie ma żartów.

                Pewnie dość już masz czytania na ten temat. Ja też, ale nie da się uciec od sytuacji, która wywraca świat do góry nogami – czasem trzeba też coś z siebie wyrzucić. Byle nie rozsiewać…

194. MY I ONI

               Kochana Babciu!

                Znów mamy nowy rok. Fajny taki, okrągły, dobrze na papierze dwie dwudziestki wyglądają i niektórych, nie wiedzieć czemu, napawa to optymizmem. Może dlatego, że dość wietrzną mamy jesień tej zimy i statystyki czystości powietrza wypadną nam lepiej niż w ostatnich latach? To się na pewno przyda przed wyborami…

                Bo w tym roku znowu mamy wybory, wiesz? Kiedy pisałam do Ciebie pierwsze listy, wybory dało się wyczuć co 4 lata, bo władze naszego miasta były teoretycznie niepartyjne i w każdym roku wyboru nowych władz następował wysyp inwestycji widocznych z kosmosu. A co najmniej z drogi do lokalu wyborczego.

                Ostatnio jest lepiej, a przynajmniej ciekawiej, bo władze w mieście nie są już niepartyjne, a co za tym idzie, wszystkim wyborom musi towarzyszyć tak zwane przecinanie wstęg albo przynajmniej nasilenie wizualizacji różnych projektów. Z różnych źródeł. I w sumie jak zawsze, tylko teraz czasem trochę głośniej. Niestety, tata mówi, że problem w tym, że w mieście rządzą my a w stolicy oni. Oni bardzo nie lubią nas, zresztą ze wzajemnością, ponieważ uważają, że to my jesteśmy oni, a właśnie oni są my.  Rozumiesz coś z tego? Ja też nie, ale efekt jest taki, że od wizualizacji do realizacji zawsze było daleko, ale teraz jest jeszcze dalej.